بازنشستگان تأمین اجتماعی در چندین شهر کشور، در اعتراض به پایین بودن مستمری‌ها و ضعف شدید خدمات درمانی، مقابل ادارات تأمین اجتماعی تجمع کردند. آنان با تأکید بر اجرای ماده ۹۶ قانون تأمین اجتماعی و قانون الزام، خواستار تعیین مستمری بر اساس سبد حداقل‌های زندگی شدند و می‌گویند: «سال‌ها بیمه پرداخت کردیم تا در پیری آسوده زندگی کنیم، اما امروز حتی از حداقل‌ها هم محروم مانده‌ایم.»
بازنشستگان تأمین اجتماعی در شهرهای اهواز، شوش، کرمانشاه و رشت، در یک حرکت اعتراضی هماهنگ، به مشکلات معیشتی عمیق و ضعف فزاینده خدمات درمانی سازمان تأمین اجتماعی اعتراض کردند. این تجمعات، نمادی از خشم انباشته‌شده هزاران بازنشسته است که سال‌ها با امید به آینده‌ای امن، حق بیمه خود را پرداخت کرده‌اند، اما حالا با واقعیت تلخ روبرو شده‌اند.
اجرای قوانین نادیده‌گرفته‌شده برای عدالت معیشتی
از جمله مهم‌ترین مطالبات این بازنشستگان، اجرای فوری ماده ۹۶ قانون تأمین اجتماعی است که بر تعیین مستمری‌ها بر اساس سبد حداقل‌های زندگی تأکید دارد. همچنین، اجرای قانون الزام – که تضمین‌کننده حقوق بازنشستگان در برابر تورم و هزینه‌های زندگی است – در صدر فهرست خواسته‌ها قرار گرفته. این مطالبات، نه تنها پاسخی به نیازهای فوری معیشتی، بلکه تلاشی برای بازگرداندن عدالت به سیستمی است که قول حمایت مادام‌العمر داده بود.
بازنشستگان در این تجمعات، فریاد زدند: «سال‌ها بخشی از درآمد خود را به صندوق واریز کردیم و انتظار داشتیم این بیمه‌پردازی در دوران پیری به دادمان برسد، اما الان نه مستمریِ مناسبی می‌گیریم و نه حتی خدمات درمانیِ درستی دریافت می‌کنیم.» این نقل قول، خلاصه‌ای از حس خیانت است؛ جایی که پرداخت‌های اجباری به صندوق، به جای امنیت، به چرخه‌ای از فقر و محرومیت از درمان منجر شده. آن‌ها تأکید دارند که بدون تغییرات اساسی، آینده‌ای روشن برای نسل‌های آینده بازنشستگان نیز در هاله‌ای از ابهام باقی خواهد ماند.
