شکست استقلال مقابل السد یک تحقیر ملی برای فوتبال ما بود. از سر تا پای این مسابقه توان به چنین نتیجه‌ای رسید؛ از کیفیت زمین چمن ورزشگاه گرفته تا نوع نمایش بازیکنان بزرگ و کوچک استقلال، از تاکتیک مربی ما و تعویض‌های او گرفته تا اقدامات مشابه سرمربی حریف و واکنش هواداران السد و اکرم عفیف و ….
اما این همه دستاوردهای این مسابقه نبود. از این بازی درس‌های زیادی برای آینده فوتبال ما به جا ماند که به اختصار و تیتروار می‌توان آنها را چنین فهرست کرد؛
اینجا دیگر زمین خراب و هیچ بهانه‌ای نبود. پول و ستاره و نام بزرگ و … همه چیز بود و در زمین هیچ ندیدیم.
تنها برنامه استقلال رساندن توپ به سمت راست و ارسال روی دروازه حریف بود! همین و همین!
با مربی لالیگایی و بازیکنان میلیون دلاری باز همان فوتبال علی اصغری را دیدیم! طبل توخالی…
فیروز کریمی که در استودیو بود بهتر از نکونام سرمربی استقلال می‌توانست لب خط توجهات را جلب کند! پس چه اصراری به تغییر نسل؟
السد در ضعیف‌ترین ورژن تاریخ خود بود اما چهار بار کار ترکیبی انجام داد. اما هیچ کدام از پاس‌ها استقلال به سه نرسید…!
فوتبال علی اصغری و بزن زیرش، والسلام یک کلام! و با این فوتبال نمی‌توان در آسیا حرفی برای گفتن داشت….
آن لشگر مدیران و اهن و تلپ و مدیریت مدرن هم در نهایت یار حریف برای تحقیر ملی ما بودند.
